قطعا مهم ترین لطف هایی که لوپوس بهم کرده ایناست:
- هر موقع بیدار بودی کار کن! چون معلوم نیست تا چند دقیقه دیگه ایا دوباره خستگی خانمان برانداز یا درد یا... خودشو نشون بده و از کارت بندازه!
- در ادامه قبلی، که هیچ کاری رو عقب ننداز. میخوای غذا درست کنی؟ همین الان پاشو برو. میخوای درز جورابتو بگیری؟ پاشو! میخوای درس بخونی؟ همین الان!
- اگر خسته شدی از کار استراحت کن! استراحت کردن جرم و وقت تلف کردن نیست، اگر استراحت نکنی، بدنت و مغزت ارور میده! و شاید قبل از لوپوس ارور نمیداد و میتونستی شیرین ۵ ساعت پشت هم بخونی، اما یادت باشه الان فرق داره! راه برو، ورزش کن، بخور، دراز بکش، برو یکم با ملت حرف بزن، مدیتیشن کن، راه برو و....
- پیش فرضت این باشه که به برنامت نمیرسی! مهم نیست چقدر دقیق برنامه بریزی، همیشه خستگی و کوفتگی های یهویی پیش میاد، که باید همه چیز رو تعطیل کنی و بزنی به تخت خواب و قرص و ....
- کمتر کار بگیر، یعنی کمتر قول انجام کار بده، اما واسه خودت پروژه های ازاد داشته باش که وقتش شناور باشه!
- اگر خوابت نمیبره (!!!!!) پاشو برو کار کن! معلوم نیست کی دوباره انرژی داشته باشی!
- تقسیم وقت نکن، تقسیم انرژی کن! یعنی حتی گاهی بعضی کارها رو نصفه ول کن یا انجام نده تا انرژی برای کار مهم تر داشته باشی!
- انرژی ات رو با بحث کردن و حرف زدن زیاد با ادما هدر نده
و و و و و ....
